Aboutaleb vertrekt dit najaar als burgemeester. Net als burgemeester is de kans groot dat er ooit een straat naar hem wordt genoemd. Sommige burgemeesters worden ook vereeuwigd op doek. Alleen voormalig burgemeester André van der Louw (1933-2005) heeft een standbeeld gekregen.
Rood Rotterdam
Toen Van der Louw op 21 november 1974 officieel de ambtsketen van Rotterdam krijgt omgehangen, is de stad roder dan zij ooit was geweest. De PvdA bezet 24 van de 45 raadszetels, waarna ze een college vormt dat helemaal uit sociaaldemocraten bestaat. Enkele maanden na Van der Louws aantreden jagen burgemeester en wethouders de oppositie in de gordijnen met het voorstel om tijdens de Dag van de Arbeid de rode vlag te hijsen op het stadhuis. Rechtse partijen zijn woedend over deze ‘linkse provocatie’. De gemoederen lopen zo hoog op dat het stadsbestuur besluit de rode vlag op 1 mei toch maar in de kast te houden.
Tijden van links activisme en demonstraties
Het zijn natuurlijk de gloriejaren van het linkse activisme. Er gaat bij wijze van spreken geen week voorbij of er trekt wel een demonstratie over de Coolsingel: tegen de woningnood, tegen huisjesmelkers en speculanten, tegen de sloop van een oude kerk, tegen de aanleg van een nieuwe snelweg, tegen prostitutieoverlast, tegen de cao-voorstellen van de havenwerkgevers, en ga zo maar door. Van der Louw is een burgemeester die deze tijdgeest goed aanvoelt. Een gesprek met demonstranten gaat hij in elk geval nooit uit de weg.
De 'aanraakbare' burgemeester
Dat hij voor gewone Rotterdammers zo makkelijk te benaderen is, onderscheidt Van der Louw van voorgangers als Van Walsum en Thomassen. Die waren allebei een stuk regentesker dan hij. Van der Louw, die in 1981 naar Den Haag vertrekt om minister te worden, is de eerste ‘aanraakbare’ burgemeester van de stad. Dat maakt hem populair en vooral daaraan dankt hij het door Herman Lamers gemaakte standbeeld. Sinds 2015 staat dat in het Timmerhuis.
Op de foto
Burgemeester André van der Louw bezoekt in mei 1975 de wijk Spangen op de fiets.
