Een nieuw verkeersknooppunt
In het najaar van 1971 begint in het noordoosten van Rotterdam de bouw van een nieuw verkeersknooppunt: het Terbregseplein. Dit project vormt het voorlopige slotstuk van een van de grote infrastructurele werken van naoorlogs Nederland: de aanleg van de Ruit van Rotterdam. Dit stelsel van snelwegen, bruggen, tunnels en verkeerspleinen moet ervoor gaan zorgen dat het doorgaande verkeer niet meer door de bebouwde kom hoeft.
Begin van de bouw
De eerste plannen voor de Ruit dateren al van voor de oorlog, maar het duurt tot november 1957 voordat ze ermee beginnen. Directeur-generaal van Rijkswaterstaat A.G. Maris slaat dan de eerste paal voor een viaduct over de Spaansepolder.
Ontwikkelingen
Het Terbregseplein verbindt dat noordelijke deel van de Ruit met het oostelijke, de snelweg naar Dordrecht en Breda. Als het knooppunt in 1973 open gaat voor het verkeer, zijn er al plannen voor een aftakking in noordelijke richting. Deze toekomstige rijksweg 14, zo is het idee, gaat langs Berkel lopen en sluit dan bij Wassenaar aan op de snelweg naar Amsterdam. Dat zou goed zijn voor de doorstroming van het verkeer. Ter voorbereiding wordt ten westen van de wijk Ommoord zand gestort. Het plan stuit op verzet van de gemeente Rotterdam, die daar woningen wil bouwen. De rijksweg is bovendien een aanslag op het pas aangelegde recreatiegebied ten noorden van de Rotte, het Lage Bergse Bos.
Nieuwe snelweg
Vanwege de dagelijkse files bij Overschie en tussen het Kleinpolderplein het Terbregseplein, haalt Rijkswaterstaat het plan in 2005 weer uit de kast. Elf jaar later is er duidelijkheid over het exacte tracé: anders dan in de plannen van de jaren ’70 zal de nieuwe snelweg voor Berkel en Rodenrijs afbuigen in westelijke richting om bij Rotterdam The Hague Airport aan te sluiten op de A13. In 2025 moet de 11 kilometer lange snelweg klaar zijn.
